ten eerste mijn before I die lijst heb ik niet af kunnen werken, er zijn nog zoveel dingen die ik nog zou willen doen. En het idee dat morgen de wereld vergaat terwijl ik hier thuis met me kinderen zit en mijn mannetje in een cel zit, alleen.
Nee zo hoort t niet te gaan, als dan echt de wereld vergaat moet je bij je geliefde zijn. En samen de laatste uurtjes doorbrengen.
Ik snap soms ook die films allemaal niet waarin de wereld vergaat, mensen die beginnen te plunderen, tv's ,dure apparatuur, voedsel noem maar op. Waarom jat je dat als de wereld vergaat?? Daar denk je dan toch helemaal niet aan lijkt mij?
Maarja we zullen het zien of de wereld vergaat. Als het dan toch moet gebeuren, dan toch wel hopelijk met zo'n oerknal als weet ik veel hoeveel jaar geleden, waardoor de hele dinosaurus-tijdperk uitgeroeit werd. Want zeg nou zelf, orkanen, vulkaanuitbarstingen, tsunami's een opengespleten grond tot in de kern van onze globe..zo wil je toch niet gaan??
Ik geloof net als de afstammelingen van de maya's dat het niet het einde van de wereld is, maar het einde van een tijdperk, wat dat dan weer precies inhoud weet ik ook niet maar ik geloof echt niet dat morgen de wereld vergaat!
Me vriend belde vanochtend nog om even te zeggen dat als de wereld wel vergaat ik moest weten dat hij zielsveel van me houd, en dat ik het beste ben wat ooit in zijn leven is gekomen... Nou werd ik wel even stil van, voelde echt als een afscheid. Pff wil er niet meer aan denken hoor.
Ander onderwerp vandaag hadden de kinderen kerstdiner op school. Wat een plaatsjes allemaal, de meisjes in mooie jurkjes en de jongens in mooie blousjes, mijn oudste zoon had een stropdasje om en een colbertje aan, ik smolt gewoon toen ik m zo zag! Hij heeft ook een vriendinnetje in de klas, dus we hadden voor haar een corsage gekocht en die gaf die bij t diner aan haar. Ze werd er helemaal verlegen van zo lief. Ik heb zo veel mogelijk foto's gemaakt als dat ik kon in de 10 minuten dat ik binnen was. En dat gaan we natuurlijk weer allemaal naar papa sturen. Op dit soort momenten mis ik m zooo erg. En dan lijkt het wel alsof er nooit geen einde aan zit te komen Het is echt moeilijk, plotseling alleenstaande moeder te zijn. Vraag me echt af hoe al die andere jonge moeders dat doen. Ik kan daar alleen maar respect voor hebben.
De kerstkaartjes blijven op de deurmat vallen, vandaag weer 3, heb alweer 2 deuren vol geplakt met kerstkaarten van mensen die ik eigenlijk bijna nooit zie of spreek. Waarom nog steeds kerstkaarten sturen als je toch geen contact meer met elkaar hebt? Ik heb altijd een lijstje met 15 mensen/adressen die ik een kaartje stuur. en dan wacht ik af van ik nog meer een kaartje krijg, en die mensen stuur ik dan ook een kaart. Vroeger stuurde ik ca 50 kerstkaarten en van de helft kreeg je niks terug, dus ben daar mee gestopt!
En daarbij het is allemaal al duur genoeg, gelukkig zijn er winkeltjes als een Action waar je leuke dingen koopt voor weinig geld. Deze kerst hier thuis geen dure cadeaus onder de boom. In tegenstelling tot vorig jaar, dat was een mooie en hele dure kerst voor ons. Er lag een piep klein doosje onder de boom, ik dacht dat moet wel voor mij zijn! En met kerst maakte ik t open, nou me kin hing bijna op de grond een gouden ring met een dikke diamant erop!! (nou ja dik, het is geen ring zoals de hollywood dames krijgen natuurlijk) Maar wel een ring met 1karaats diamant, als ik er nu naar kijk kan ik t nog warm krijgen van die ring..
Van deLucardi
Maarja toen was het geld er en nu niet, en dat is ook moeilijk hoor als je gewent ben dat er geld is en je geen zorgen hoeft te maken om boodschappen of kleding of noem maar op, en nu ieder euro'tje moet omdraaien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten